طلوع من

یه عده هستن که وقتی به محل کارم مراجعه می‌کنن، بدون ماسکن. یا موقع صحبت، ماسکشون رو برمی‌دارن. نکته جالب توجه در این گروه خاص، اینه که برداشتن یا نداشتن ماسک کاملا عمدی هست. و علت اصلیش خودنمائیه! چرا که این عزیزان، مفتخرن به عمل زیبایی بینی، یا لمینت دندان. خب طرف کلی هزینه کرده که در نظر دیگران زیباتر دیده بشه. بعد چطور اون همه هزینه رو زیر ماسک پنهان کنه؟ :|

یه عده دیگه هم هستن که زیر ماسک آرایش میکنن و به محض اینکه به یه فرد آشنا میرسن، ماسک رو برمی‌دارن و احوالپرسی می‌کنن! چه کاریه خب؟ بکش و خوشگلم کن؟ :/

این وسط یه کوچولویی هم هست که وقتی به محل کارم اومد، ماسکش پایین بود. بهش گفتم ماسکت رو بزن. زد و بعد از اینکه یه ذره همینطوری الکی تو سالن چرخید، دوید بیرون. وقتی برگشت دیدم ماسکش پایینه دوباره. بهش گفتم کجا رفتی؟

درحالیکه داشت ماسکش رو می‌زد گفت: رفتم نفس بکشم o_O

:)))

خانم مراجعه کننده با دختر کوچولوش روبروم ایستاده بودن و منتظر بودن کارشون رو انجام بدم. داشتم اطلاعاتشون رو خیلی سریع یادداشت می‌کردم که زیاد معطل نشن. همینطور که با خط کج و معوج داشتم می‌نوشتم، تو ذهنم گفتم: الان اینا می‌گن چه خط بدی داره!

یهو دختر کوچولو خیلی بی‌مقدمه گفت: به نظر من دستخط شما خیلی قشنگه.

انگاری ذهنمو خونده بود! با چشمای قلبی و ذوق زده گفتم: ولی خط من اصلاً خوب نیست! و کلی قربون صدقش رفتم. طفلی هاج و واج نگام می‌کرد و نمی‌دونست درمقابل این حجم از ذوق زدگی چی باید بگه. لابد با خودش فکر می‌کرده چرا به این خط که از نظر اون قشنگه گفتم خوب نیست! آیا خط خودم رو زیر سوال بردم یا سلیقه اون رو؟

خلاصه که همیشه هم اونطور که فکر می‌کنیم نیست. ممکنه نگاه دیگران با نگاه ما متفاوت باشه ;)